بی خوابی مثل براده های آهن ، جوری به من چسبیده که انگار من قوی ترین آهن ربای جهانم . خودش بس نبود تمام فکر و خیال های کوچک و بزرگ عالم و آدم رو هم به من چسبونده . جوری که دیگه ذهنم جایی نداره و از حجم این افکار مثل کوه آتش فشانی آماده انفجاره . هر لحظه که افکار منفی و ناامید کننده غلبه ام می کنه ، انگار یه نفر بالای سر این کوه عظیم آتش فشان درون من ایستاده و با یک دونه ملاقه ی بزرگ مخصوص هم زدن دیگ های نذری ، گدازه های قرمز و پر از گرما و حرارت ذهنم رو به
مهربان پروردگارم چونان در میان حجم دستان قدرتمند مشکللت زندگی به اسارت درآمده ام که تمام استخوان های را له شده احساس می کنم . اما همین که الهی چون تو دارم قلبم را آرام و درد را قابل تحمل می کند . چرا که من به وعده ی الهی تو ایمان دارم . آنجا که می گویی بعد از هر سختی آسانیست دلم خوش می شود به تحققش . آنجا که اشک میهمان چشمانم می شود همین که می دانم تو نظاره ام می کنی ناامید نمی شوم . من به تو دلگرمم مرا در پناه مهر لطف و مهربانی آرام و قرار ده
درباره این سایت