بی خوابی مثل براده های آهن ، جوری به من چسبیده که انگار من قوی ترین آهن ربای جهانم . خودش بس نبود تمام فکر و خیال های کوچک و بزرگ عالم و آدم رو هم به من چسبونده . جوری که دیگه ذهنم جایی نداره و از حجم این افکار مثل کوه آتش فشانی آماده انفجاره . هر لحظه که افکار منفی و ناامید کننده غلبه ام می کنه ، انگار یه نفر بالای سر این کوه عظیم آتش فشان درون من ایستاده و با یک دونه ملاقه ی بزرگ مخصوص هم زدن دیگ های نذری ، گدازه های قرمز و پر از گرما و حرارت ذهنم رو به
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت